CONSTANT VANSTEENKISTE KRIJGT EIGEN STRAAT TE WEVELGEM
Op 8 september 2017 had de gemeenteraad van Wevelgem welgeteld 48 seconden nodig om de voorlopige aanvaarding goed te keuren van een nieuwe straatnaam: de Constant Vansteenkistestraat (agendapunt 13).
Voorzitter Jacques Vanneste heeft het eventjes over de rootbakken die door deze figuur op de postkaarten te zien zijn?
Agendapunt 13 van de gemeenteraad van 8 september 2017.
Ik weet wel, een gemotiveerd advies van de culturele raad was vermoedelijk in het dossier te vinden maar toch was enige duiding op de gemeenteraad hier op zijn plaats geweest. Een gemiste kans, jammer.
Het is moeilijk de geschiedenis van de vlasindustrie in Vlaanderen en West-Europa te schrijven zonder de naam van Constant Vansteenkiste te vermelden. De uitvinder, geboren te Wevelgem in 1869, lag immers aan de basis van de industrialisatie van de vlasbewerking.
Samen met zijn broer Jozef bezat hij een zestigtal patenten in minstens 16 landen op vlaswerktuigen en machines.
Constant Vansteenkiste was naast uitvinder echter ook een vlaamsvoelend denker, een idealist en ten zeerste begaan met het lot van de medemens.
Hij was wars van alle eerbetoon en leefde volgens een voorschrift dat aan Thomas à Kempis ontleend wordt: "Wees graag onbekend en voor niets geacht bij de mensen.".
Bijna zeventig jaar na zijn overlijden in 1948 wordt hem eindelijk eer betoond en een straat naar hem genoemd.
En ja, vooraleer iemand straks zou protesteren, Constant Vansteenkiste verloor bepaalde rechten vanaf 1 juli 1946 omdat hij, volgens de krijgsauditeur lid was van V.N.V. en DeVlag en gelden ontvangen had van de Bormscommissie.
Op 8 november 1949, na zijn dood, is er ontheffing van straf door de rechtbank van eerste aanleg te Ieper.
In de oorlogskrant "Ons Gemeenteblad - N° 11" van 11 juli 1943 heeft oorlogsburgemeester Michel Byttebier het over een groot Wevelgemnaar die heen ging, Jozef Vansteenkiste. Hetzelfde nummer bevat ook een bijdrage van zijn broer Constant Vansteenkiste.
Het is maar dat sommigen het weten vooraleer protest zou ontstaan.
Dat verwacht ik echter niet. Toen gewezen socialistisch gemeenteraadslid Jules Deconinck destijds eveneens een eigen straat kreeg, nam immers ook niemand aanstoot aan zijn vermeend oorlogsverleden.
Ik verwijs naar Jules' brieven van 29 augustus 1940 en 20 september 1940, waarmee hij het Manifest van Hendrik De Man lijkt te onderschrijven door zijn opmerkingen erop te geven.
Het Manifest van 28 juni 1940 dat Hendrik De Man aan de leden van de Belgische Werkliedenpartij richtte ging na de Tweede Wereldoorlog de geschiedenis in als een lofzang op de nieuwe orde.
De behandeling van dit punt kon iets langer dan 48 seconden geduurd hebben ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten