zondag 17 september 2017

Frans Soenen - In Memoriam




Na de tweede wereldoorlog werden de ouders van Frans Soenen aangepakt wegens vermeend “fout” gedrag tijdens de oorlog.
Frans werd later mijn politieke vader en medestander in de Wevelgemse gemeenteraad. Nooit hebben we het over die oorlogsperiode gehad. Jammer, een gemiste kans.
In 2004 schreef ik voor de heemkundige kring van Wevelgem, “Wibilinga”, zijn “In Memoriam”.
 

“Zo sterk en geen kracht meer

zo’n wil en geen macht meer

een moedig en eenvoudig man ging heen”

Vooraleer op reis te vertrekken bracht ik Frans nog een bezoek op zaterdag 7 augustus 2004. Hij was lichamelijk enorm verzwakt maar zijn geest was nog zeer helder. “Gisteren kreeg ik nog bezoek van de Burgemeester, secretaris en enkele schepenen”, vertelde hij me en dit had hem deugd gedaan. “Ik ga sterven en heb mijn begrafenis reeds geregeld. Ik heb geen ontslag als gemeenteraadslid willen geven want ik wil als gemeenteraadslid sterven”.
Een week later, op zaterdag 14 augustus 2004, stierf Frans aan kanker en verloor Wevelgem een bijzonder sociaal bewogen raadslid met een groot hart. Het lijstje verenigingen waarvan hij deel uitmaakte en waarin hij zich ten volle inzette is groot[1]. Frans was meer dan 32 jaar lang ononderbroken lid van de gemeenteraad. Hij nam het steeds op voor de gewone man en zijn bijzondere aandacht ging uit naar de mensen met een handicap, de senioren en het milieu. Vanuit zijn eigen praktijkervaring waren bouwdossiers zo’n beetje zijn stokpaardje.
Vanaf april 2001 tot april 2004 maakte Frans ook deel uit van de politieraad “Grensleie”.
Als gemeenteraadslid miste Frans in die 32 jaar slechts 3 zittingen, de laatste twee meegerekend toen de ziekte hem fysiek verzwakt had. De derde afwezigheid had te maken met een zitting die in laatste instantie verplaatst werd toen een reis naar het buitenland reeds gepland was.
Stipt ging frans vóór elke gemeenteraad de dossiers inzien en hij moet zowat de kampioen geweest zijn van het aantal ingediende agendapunten. Hij maakte de gemeenteraad mee zowel vóór als na de fusie van de gemeenten in 1976 zodat hij tot op vandaag het raadslid is met de langste staat van dienst in de deelgemeente Wevelgem, dat zetelde vóór en na de fusie.
Oud-burgemeester Gilbert Seynaeve heeft Frans, vanaf 1976, meer dan 28 jaar als politieke tegenstrever gekend: “Het was een man naar mijn hart. Ik bewonderde zijn dossierkennis maar evenzeer zijn bereidheid tot luisteren en tot het bijstellen van zijn ideeën. Vooral zijn eerlijkheid en zijn sociale inzet zullen me altijd bijblijven”.
Frans wordt geboren op 8 april 1931 te Wevelgem, in het koffiehuis “Sportwereld” (de latere “Florette”) in de Lode de Boningestraat. Het gezin van moeder Marcella Vanwolleghem en vader Gerard Soenen telt vier kinderen: Marcel, Michel, Gabrielle en Frans als jongste telg. De familie woont ook nog in de Roeselarestraat en de Wijnbergstraat.
De kleuterklasjes doorloopt Frans in de Kleine Wijnbergstraat en het lager onderwijs, toen nog tot het achtste studiejaar, in de gemeentelijke jongensschool in de Hoogstraat. In de klas is hij omzeggens elk jaar één van de primussen en op het einde van het lager onderwijs wordt Frans gehuldigd met een medaille.
De oorlog is pas voorbij, de financiële toestand van het gezin laat verder studeren niet toe en op 14-jarige leeftijd gaat Frans aan de slag bij broer Marcel in de Spoorwegstraat, waar hij de stiel van schrijnwerker leert.
Vanaf 1 augustus 1951 wordt hij tot 30 april 1953 bij de luchtmacht onder de wapens geroepen. Na zijn opleiding in Philippeville kan Frans als sergeant de rest van zijn legerdienst vervullen op het vliegveld in de eigen gemeente Wevelgem, waar hij o.m. zijn kennis op gebied van schrijnwerk aan anderen moet doorgeven.
Na de legerdienst is Frans nog even in dienst bij schrijnwerker Michel Lust in Moorsele maar daarna onafgebroken tot zijn brugpensioen, op 1 oktober 1990, bij schrijnwerker Kind (vader en zoon) in Lauwe.
Reeds vóór zijn legerdienst leert Frans zijn toekomstige echtgenote Jacqueline Van Maercke kennen en nodigt hij haar al eens uit voor een uitstapje o.a. naar de kermis in Kortrijk maar pas na zijn legerdienst bloeit de liefde tussen de twee echt open. Op 14 juli 1956 geven ze elkaar het ja-woord. Dirk wordt geboren op 24 april 1960 en Els op 9 april 1965. Jacqueline en frans hebben vier kleinkinderen: Joke, Bert, Sarah en Simon.
In 1968 sluit Frans zich aan bij de Volksunie op vraag van “Meester” Albert Vanwalleghem[2].
Als VU-er stelt hij zich op 11 oktober 1970 kandidaat op de lijst Gemeentebelangen. Hij behaalt 229 voorkeurstemmen (tweede plaats op de lijst) maar wordt niet verkozen[3]. Na het ontslag van Albert Vanwalleghem komt Frans als eerste opvolger op 7 april 1972, één dag voor zijn verjaardag, in de gemeenteraad.
 
Net vóór en na de fusie staat de VU behoorlijk sterk in Wevelgem. Met o.a. Volksvertegenwoordiger Luk Vansteenkiste bevindt Frans zich in goed gezelschap. Het is de tijd van de grote Vlaamse thema’s en debatten. Volksunie Wevelgem besluit dan ook om in 1976 met een eigen lijst op te komen.
Op 10 oktober 1976 wordt Frans deze keer rechtstreeks verkozen met 330 voorkeurstemmen[4] (vierde plaats op de lijst).



Ook in 1982 besluit de Volksunie opnieuw met een eigen lijst op te komen, deze keer echter zonder het boegbeeld Luk Vansteenkiste, die in 1978, ondanks zijn stijgend aantal voorkeurstemmen maar door het spel van de apparentering, niet meer verkozen wordt als Volksvertegenwoordiger en Algemeen Directeur wordt van het VEV. Op 10 oktober 1982 wordt Frans met 546 voorkeurstemmen opnieuw verkozen[5] (derde plaats op de lijst).
 
Vanaf 1 januari 1986 besluit Frans korte tijd als onafhankelijke te zetelen na discussies binnen het plaatselijk VU-partijbestuur. “Het is een louter ideologische kwestie. Frans voelt zich meest geporteerd (sic) door alles wat met natuurbehoud en leefmilieu te maken heeft. Wij leggen de klemtoon meer op de tewerkstelling. We verschillen daarin fundamenteel van mening. Het is een pijnlijke zaak maar het kon echt niet anders.” aldus de fractieleider van de VU in een krantenartikel van het Volk van januari 1986. Het meningsverschil wordt echter bijgelegd en in 1988 besluit de VU kartel te vormen met andere partijen, onder de naam “Algemeen Welzijn” en op 9 oktober 1988 verovert Frans opnieuw een zitje in de gemeenteraad met 814 voorkeurstemmen (tweede plaats op de lijst)[6].
 
 

In 1994 maakt de VU opnieuw deel uit van een kartellijst met de naam “De Brug”, die op 9 oktober 1994 acht zetels binnenhaalt waaronder die van frans (1.121 voorkeurstemmen op de tweede plaats)[7]. De ongenaakbaar geacht absolute meerderheid van het ACW wordt doorbroken en een coalitie ACW-SP komt tot stand[8].
 
In 1997 zetelt Frans 25 jaar in de gemeenteraad, hij wordt in de bloemetjes gezet door het plaatselijk VU-bestuur met de strijdmakkers van toen.





Het succes van De Brug kan in 2000 niet doorgetrokken worden ondanks de zeer goede score van kopman Jacques Vanneste[9]. Het ACW verenigt zich met de boeren en de middenstand (zoals vóór de fusie in 1976 in de deelgemeente Wevelgem) en behaalt als CVP op 8 oktober 2000 opnieuw de absolute meerderheid. De Brug heeft zes verkozenen, waaronder Frans met 642 voorkeurstemmen (op de vierde plaats)[10].

Frans is nog een laatste keer aanwezig op de gemeenteraad van 14 mei 2004. Hij komt nog tussen op punt 7 en vraagt wat de bestemming zal zijn van de vrijgekomen pastorij op de Wijnberg … Het is zijn laatste tussenkomst, precies 3 maanden later verliest hij zijn strijd tegen kanker …
Onder zeer grote belangstelling werd op zaterdag 21 augustus 2004 om 10 uur afscheid genomen van Frans in de parochiale kerk van het Onbevlekt Hart van Maria van “zijn Wijnberg”. Volgens de wens van Frans werd zijn lichaam gecremeerd en de as begraven in het urnenveld van de gemeentelijke begraafplaats in de Moorselestraat te Wevelgem.

Frans, bedankt voor je trouwe inzet voor onze gemeente. We zullen je missen en je zal steeds in onze herinnering blijven.

Voor het bezorgen van documentatie en informatie gaat mijn dank uit naar Frans’ echtgenote Jacqueline Van Maercke, zijn zuster Gabrielle, het Gemeentebestuur, Jaak Verhauwaert, Jean-Pierre Vanden Bulcke, Godelieve Vervenne en de kranten “Het Volk (ODW”, “Het Nieuwsblad (VLW) en de “Krant van West-Vlaanderen (Lien)”.


[1] Lid Raad van Bestuur IVMO – Lid stuurgroep “Kom op tegen kanker” – Bestuurslid Bond Derde Leeftijd “Wijnberg” – Lid Vlaams Verbond voor Gepensioneerden – Lid CRM en zanggroep – Lid gemengd zangkoor De Wijnberd – Vrijwillig medewerker RVT Sint Camillus te Wevelgem.
 
[2] Toen Frans in februari 1997 gehuldigd werd voor 25 jaar inzet als gemeenteraadslid vertelt hij aan enkele journalisten (Krant van West-Vlaanderen en het Nieuwsblad van 21 februari 1997) dat de VU toen een bewuste keuze was maar ook een tegenzet: “Van thuis uit waren we zeer christelijk en Vlaamsgezind. Bonders in hart en nieren. Na de oorlog werd vader zwaar aangepakt. Dat had verregaande gevolgen voor het gezin. Vader zei altijd dat er maar één manier is om de politici te treffen en dat is door ze stemmen af te pakken. Dat speelde toen ook wel mee”. Te noteren dat vader Gerard Soenen in 1926 kandidaat was voor de gemeenteraadsverkiezingen op dezelfde lijst als toekomstig burgemeester Remi Wallays.
 
[3] Werden wel verkozen op de lijst Gemeentebelangen in 1970 (aantal voorkeurstemmen worden tussen haakjes vermeld na de naam): Camiel Van Reeth (458), Albert Vanwalleghem (386) en Luk Vansteenkiste (639).
 
[4] Werden eveneens verkozen op de lijst Volksunie in 1976: Camiel Van Reeth (276), Lionel Neyrinck (301) en Luk Vansteenkiste (1.594).
 
[5] Werden eveneens verkozen op de lijst Volksunie in 1982: Paul Vancraeyveldt (488) en Lionel Neyrinck (247).
 
[6] Werden eveneens verkozen op de lijst “Algemeen Welzijn” in 1988: Frans Gheysen (906), Luc Delrue (470), Arnold Seynnaeve (683), Paul Bekaert (442) en Jozef Vandeputte (488).
 
[7] Werden eveneens verkozen op de lijst De Brug in 1994: Luc Gheysens (1.194), Paul Bekaert (752), Arnold Seynnaeve (922), Jo Libeer (1.287), Jean-Marie Vandendriessche (589), Raymond Scherpereel (710) en Els Acx (712).
 
[8] Het ACW is de absolute meerderheid kwijt en in een emotionele bui onmiddellijk na de uitslag laat Frans zich ontvallen: “Ik zie nu eindelijk mijn droom in vervulling gaan. Het is de gelukkigste dag van mijn leven” (De Krant van West-Vlaanderen van 14 oktober 1994).
 
[9] Jacques Vanneste is in 2006 geen kandidaat meer. In 2012 wordt hij opnieuw verkozen, deze keer op de CVP-lijst, hij wordt voorzitter van de gemeenteraad.
 
[10] Werden eveneens verkozen op de lijst De Brug in 2000: Jacques Vanneste (1.448), Franciska Lecoutere (528), Arnold Seynnaeve (575), Hendrik Vanhaverbeke (651) en Jo Libeer (838).

Geen opmerkingen:

Een reactie posten