KUL, NMBS en legerdienst ... (1973 - 1976)

Na de humaniorajaren (hier klikken) start ik in oktober 1973 de eerste kandidatuur psychologie aan de Katholieke Universiteit Leuven.

Op kot in de Muntstraat, vlak tegenover het “Sloeberke”, is het moeilijk zich te concentreren op de studies.

Muntstraat in Leuven.

Ook in Wevelgem is het volop genieten van het uitgangsleven.

De oliecrisis woedt volop en op zondag 18 november 1973 kennen we de eerste autoloze zondag in België.

Ik laat de kans niet liggen om mij te laten vereeuwigen op de "platse" van Wevelgem.

Op de platse van Wevelgem tijdens de eerste autoloze zondag.

In de JC Ten Goudberge.

Ondanks goede partiële examens slaag ik niet voor de eerste zittijd. Een tweede zittijd komt er niet, vroegtijdig afgestudeerd dus. Vanaf de zomer van 1974 en in afwachting van een job help ik vader in de bakkerij, vooral met de broodrondes. Ik verzaak aan het stempelgeld waarop ik normaal recht heb.

Door toedoen van Denis Baert, de man van schepen Madeleine Wallays in Wevelgem, word ik aangeworven als “tijdelijk” contractueel opsteller op 9 december 1974 bij de NMBS (hier klikken), eerst in het goederenstation Brussel Klein Eiland en daarna tot mijn legerdienst in het station Halle met collega Guido Nelis en ontvanger Julien Taelman.

Dat je een job krijgt via de politiek is helemaal normaal voor die tijd, we leven volop in de tijd van politiek dienstbetoon en cliëntelisme. Voor een nieuwe nummerplaat, een bouwvergunning, een "vraag" aangaande de legerdienst, een aanwerving, een overplaatsing, daarvoor moet je in Wevelgem aan het adres van Denis Baert zijn.

Denis Baert

Op 30 april 1975 word ik in het Klein Kasteeltje in Brussel geschikt verklaard voor legerdienst.

Op de groepsfoto sta ik naast Guido Vanneste, de “steenkapper”, ook uit Wevelgem. Guido steekt alvast een sigaretje op, hij wordt vrijgesteld van legerdienst.

Op 1 augustus 1975 start ik mijn militaire dienst bij de Zeemacht in Sint-Kruis Brugge, waar ik een opleiding krijg van 4 maanden als regulator TRC.

Kennis van de militaire graden staat ook op het "leerprogramma". Bij de Zeemacht is iemand met veel mayonaise op de mouw en de schouder een belangrijk iemand, waarvoor je best groet.

Tijdens mijn legerdienst leer ik Jacques Duthoo uit Bellegem kennen, met wie ik kan meerijden naar en van de kazerne. Jacques is gek van wagens en met zijn opgefokte BMW, een sportmodel, zijn we telkens in de kortste keren op bestemming.

Ik ontmoet er ook Bruggeling "glazenier" Leo Crul, die me Brugge echt leert kennen. Andere jongens van mijn lichting die ik me herinner: Joost Van Tieghem, Johan Deketelaere (architect), ene Maurice Chevalier (!), de enige Franstalige, ...

Wie ik nog ontmoet in Brugge is Wevelgemnaar Guido Demeyere, enkele maanden vroeger aan de militaire dienst begonnen dan ikzelf. Enkele keren kan ik met hem meerijden van de kazerne naar Wevelgem.

Guido is een begenadigd voetballer en een groot stuk van zijn legerdienst staat in functie van de voetbalploeg van de Zeemacht: trainingen en matchen. Hij speelt er samen met o.a. Dirk Beheydt en Bernard Verheecke van Cercle Brugge.

Met Guido heb ik ongelofelijk veel dingen des levens gemeen: samen in de lagere school, in het Sint-Pauluscollege, in het Sint-Aloysiuscollege, bij de NMBS gestart, bij de Zeemacht, alle twee deelgenomen aan het examen van aspirant-verkeersleider (en niet geslaagd), samen later in het station Kortrijk gewerkt.

In de warme augustusmaand van 1975 is het bijzonderste wapenfeit 2 zondagen deelnemen als zingende Viking aan de Gouden Boomstoet, samen met alle bleus van 1 augustus.

Gouden Boomstoet 1975, in het midden kamergenoot en legervriend Leo Crul

Met ons peloton moeten we ook 2 weken de wacht houden aan het koninklijk paleis in Laken bij Bo en Fabbie. We lossen een peloton para's af. Onze geweren zijn niet geladen, puur parade dus.

Wacht aan het koninklijk paleis te Laken in september 1975 - ik sta telkens rechts op de foto.

Op het einde van de viermaandelijkse opleiding zijn Jacques en ik de laatsten van de klas, mogen we geen volgende kazerne kiezen en worden naar de telefooncentrale van Oostende gestuurd in de kazerne Bootsman Jonsen, waar niemand naartoe wil.

Ik sta rechts op de foto, links van mij, Jacques Duthoo, Johan Deketelaere en Leo Crul - november 1975 Sint-Kruis.

Uiteindelijk blijkt dit de beste post die men zich kan dromen.

Met een klein aantal matrozen moeten we in een “restricted area” 24 op 24 en 7 op 7 de dienst verzekeren. Uiteindelijk zijn we meer thuis dan in de kazerne, de laatste maanden stel ik zelf de diensttabellen op. De recuperatietijd is niet min, vooral als je dat zelf kunt bepalen.

In Oostende ontmoet ik nog matrozen uit Wevelgem, ook zij zijn iets vroeger aan de legerdienst begonnen: mijn goeie vriend Hans Feys, die tevens een mooie functie bij de Zeemacht heeft kunnen bekomen na zijn opleiding en Geert "Gerd" Dejaeghere die er fungeert als RP of MP.

In februari moeten we wel enkele weken de bunker in Vlissegem bewaken.

Als klap op de vuurpijl wordt de legerdienst ingekort en van 12 naar 11 maanden gebracht, dat is mooi meegenomen want legerdienst is toch maar verloren tijd vind ik.

We zwaaien af op 25 juni en worden met onbepaald verlof gestuurd op 30 juni 1976.

Op 1 juli 1976 - het wordt een snikhete dorstige zomer met "zomeruren" -  hervat ik het werk bij de NMBS en kom ik terecht op de toenmalige 1ste sectie van de Groep Brussel "Personeel en Sociale Zaken" op de dienst "aanwerving en examens".

Betekent dit de aanzet tot mijn politieke loopbaan als gemeenteraadslid?

We komen het, beste lezer, te weten in een volgend stukje!